In deze studie is de invloed van een toename van het warmwater lozingsdebiet op de omgevingstemperatuur van het zeewater onderzocht. Het lozingspunt bevindt zich op de bodem van een fjord. Als het warme water stijgt, ontwikkelt zich een zogenaamde buoyant jet.

Voor deze studie zijn twee benaderingen gevolgd. Ten eerste werd een analytische aanpak gevolgd voor het bepalen van de mate van verdunning van het warme water met het omgevingswater. Ten tweede werd het volledig driedimensionale numerieke stroom- en temperatuurmodel FINEL toegepast. Er is gekeken naar een situatie met stilstaand omgevingswater en naar situaties met stromend omgevingswater.

De onderstaande figuur toont de bodemligging (bruin) en de contour voor de temperatuurstijging van 0.2°C (rood). Deze contour visualiseert het pad en de verspreiding van de warm water lozing.

De eigenschappen van dergelijke buoyant jets werden goed gesimuleerd: de initiële horizontale stromingsrichting, de stijging als gevolg van temperatuurverschil, de buiging door de omgevingsstroom, de splitsing aan het oppervlak en de verspreiding op het wateroppervlak.

Op basis van de analytische en numerieke modellering werd geconcludeerd dat de toename van het lozingsdebiet niet resulteerde in een significante toename van de zeewatertemperatuur. Aan het criterium van een maximale temperatuur toename van 1 graad Celsius op 100m van het lozingspunt  werd voldaan.